Loeba op bezoek bij de dierenarts

Gezondheid

De Maine Coon is een relatief gezond ras. Elke raskat, en dus ook de Maine Coon, is echter erfelijk belast, vaak door onverantwoord fokken waarbij schoonheid als enige doel werd vooropgesteld, en gezondheid en karakter werden verwaarloosd. Daarnaast is de Maine Coon ook een zeer populaire raskat geworden, wat dan weer zorgt voor broodfokkers die menen snel geld te kunnen verdienen en geen belang hechten aan het welzijn van de kat. 

De volgende aandoeningen komen voor bij de Maine Coon. Het is uiterst belangrijk dat katten waar mee gefokt wordt, de nodige testen ondergaan om het risico op erfelijke aandoeningen zoveel mogelijk uit te sluiten. Geen enkele fokker kan de garantie geven dat je kitten levenslang gezond zal blijven, maar een goede fokker zal er alles aan doen om elke aandoening die kan worden vermeden, te vermijden door de nodige testen te laten uitvoeren.


HCM Hypertrofische Cardiomyopathie is een ziekte die de spiercellen van het hart verdikt waardoor de spieren harder worden en minder goed kunnen samentrekken, met als gevolg dat het bloed niet meer zo goed circuleert. Het ontwikkelt zich langzaam en kan voor sommige katten zeer ernstig zijn. Evengoed zijn er katten die aan HCM lijden in milde vorm en met medicatie een goed leven hebben. HCM kan zich op latere leeftijd ontwikkelen, dus het is belangrijk om jaarlijks te testen bij fokdieren. De eerste test gebeurt standaard op 1 jaar oud met echo. Voor de Maine Coon bestaat er ook een DNA test, maar gezien hoogstwaarschijnlijk meerdere genen de ziekte veroorzaken, blijft het bij een negatieve DNA-test toch nog aangewezen om jaarlijks een echo te laten uitvoeren ter controle. 

PK-deficiëntie Pyruvaat Kinase deficiëntie is een ziekte die de bloedcellen aantast, wat leidt tot bloedarmoede. Veel katten kunnen met deze ziekte een normaal leven leiden, wat voor honden niet het geval is. Er bestaat een DNA test om deze ziekte op te sporen. 

HD Heupdysplasie is een ziekte waarbij het heupgewricht niet goed in elkaar past waardoor het extreem pijnlijk kan zijn voor het dier om te stappen. HD is deels erfelijk bepaald, maar kan ook uitgelokt worden door slechte omgevingsfactoren (een gladde vloer, teveel trappen voor jonge dieren, jonge dieren die te zwaar zijn,…). Ouders met goede heupen kunnen nageslacht met de aantasting voortbrengen, daartegenover staat dat ouders met HD een nageslacht kunnen hebben met perfect gezonde heupen. Om HD vast te stellen moet er een RX genomen worden waarbij gekeken wordt hoe goed de heup in elkaar past. Hiervoor moet een dier (licht) verdoofd worden.  Volgens het gezondheidsprogramma voor de Maine Coon mag er gefokt worden met dieren die HD graad 0 of graad 1 hebben.   

PL Patella Luxatie is een aandoening waarbij de knieschuif uit de kom schiet. Momenteel is enkel een lichamelijk onderzoek mogelijk om PL op te sporen. Er wordt gewerkt aan een DNA test, maar die is momenteel nog niet mogelijk 

SMA spinale spieratrofie is een zenuwafwijking waarbij er iets misloopt met de aansturing van de spieren. Wanneer een spier weinig gebruikt wordt, zal deze in volume verminderen (spieratrofie). Deze ziekte kan opgespoord worden door een DNA test.
Dus we gaan strijken vandaag?

Karakter

De Maine Coon dankt zijn populariteit ongetwijfeld aan zijn mooie uiterlijk maar zeker en vast ook aan zijn prachtige karakter. Hij is een mensenvriend, dierenvriend en kindervriend. Steeds bereid om te spelen. Vaak hangt hij daarbij de clown uit. 
Hij is zo sociaal dat het eigenlijk niet verantwoord is om ‘m als enige kat in het gezin te houden. Hoeveel je ook zelf met ‘m speelt, je tijd is beperkt en alleen zijn vindt hij verschrikkelijk. Ze worden niet voor niets de honden van de kattenwereld genoemd. 
Sommige katten volgen hun baasje overal, en willen bij elke activiteit een ‘helpende poot’ toesteken. Ze zijn vocaal vaak ook zeer aanwezig, een andere manier om aandacht te vragen. Wanneer je er een beetje tijd in investeert, kan je je Maine Coon zelfs truukjes leren. 
De Maine Coon is ook gek op water, vaak tot grote frustratie van zijn baasjes wanneer zijn drinkfontein wordt omgetoverd tot plonsbad. Een stevige waterfontein, eventueel in keramiek, is daarom zeker geen overbodige luxe. 

Een beetje geschiedenis...

De Maine Coon kent zijn ontstaan in de Amerikaanse staat Maine. De staat heeft de populaire Maine Coon zelfs officieel tot ‘Kat van Maine’ benoemd. 
Er gaan veel verhalen en mythes de ronde over de manier waarop dit prachtige ras geboren werd. Een populaire mythe zegt dat de kat een kruising zou zijn tussen een wasbeer (raccoon) en een kat. Dit is echter genetisch onmogelijk. Een andere mythe spreekt dan weer van een kruising tussen een lynx en een kat. Dit zou dan de pluizige haarpunten van de Maine Coon verklaren. Ook dit is echter niet correct. 

De Maine Coon werd naar alle waarschijnlijkheid door de eerste kolonisten meegebracht op hun schepen vanuit Engeland. De kapiteins van deze schepen namen vaak katten mee, die nuttig waren om de muizen- en rattenpopulatie op de schepen onder controle te houden. Sommige van die katten zijn in Amerika aan land gegaan, en zijn daar gebleven met de kolonisten. Gezien de ruige weersomstandigheden in het noorden van Amerika met lange, barre winters, ontstond er door natuurlijke selectie een sterke, robuuste en grote kat die met zijn dikke vacht uitstekend gedijde in dat klimaat. Hun uitzonderlijk talent als vangers van muizen en ander ongedierte werd opgemerkt door de boeren, en al snel werd de kat ingezet om het ongedierte in hun stallen en schuren onder controle te houden. Diezelfde boeren waren zo onder de indruk van de schoonheid en kunde van hun katten, dat ze reeds in 1860 kattenshows organiseerden waar de mooiste ‘Maine State Champion Coon Cat’ werd gekozen. In 1911 werd een Blue Maine Coon Best in Class en Best in Show in Portland Oregon, maar vanaf toen daalde de populariteit van de Maine Coon gestaag met de komst van meer exotische kattenrassen zoals de Pers, de Birmaan, de Turkse angora... 

Dankzij een aantal gepassioneerde fokkers van Maine Coons, werd het ras in 1950 uit de vergetelheid gehaald. Zij richtten de eerste Maine Coon club op, nl. The Central Maine Cat Club. In 1956 werd de eerste rasstandaard voor de Maine Coon geschreven door Dr Rachel Salisbury. De Maine Coon begon stilaan terug aan een opmars. Na de teloorgang van de Central Main Cat Club, wordt in 1969 de Maine Coon Breeders and Fanciers Association opgericht. Op dat moment worden bij die club 5 katten geregistreerd die nu bekend staan als de TOP5 voorvaders van de Maine Coon. Een tweede rasstandaard wordt geschreven door Sonya Stanislow. 

Stilaan wordt de Maine Coon ook bekend buiten de grenzen van Amerika. In 1975 werd de Maine Coon erkend door the Cat Fanciers Association (CFA). In 1979 werd The International Cat Association (TICA) opgericht en zij erkenden onmiddelijk de Maine Coon en de Maine Coon Polydactyl. Elke kattenorganisatie heeft ondertussen zijn eigen rasstandaard geschreven mbt de Maine Coon. Hoewel de verwoording soms verschillend is, zijn ze het over de volgende beschrijving allen eens: de Maine Coon is een langharige kat, ontstaan in Amerika, uitzonderlijk groot en van een buitengewone schoonheid en met een evenwichtig uiterlijk. Dankzij hun vriendelijke aard en hoge intelligentie, is het niet verwonderlijk dat de Maine Coon is uitgegroeid tot één van de meest populaire raskatten ter wereld.
Search